“HISTORIA do të ishte një gjë e jashtëzakonshme nëse do të ishte vetëm e vërtetë.” - Leon Tolstoi
E diel, 13 janar 1917, anija spanjolle “Monserrat” mbërriti në ishullin “Ellis” të New York-ut. Mes pasagjerëve ishte edhe revulocionari internacionalist Leiba Bronstein (i famshmi Leon Trocki) dhe familja e tij. Trocki filloi udhëtimin nga Barcelona (Spanjë), më 25 dhjetor 1916. Udhëtoi me anije, mes një rezervimi në klasin e parë, emri i tij gjendet në proçes-verbalet e emrave të udhëtarëve. Dokumentat e udhëtimit të Trockit mbahen ende në SHBA, në Zyrën e Emigracionit, së bashku me një ftesë për të shkuar në Amerikë, bërë nga vëllai i tij Mason, Jacob Schiff, rosofob, por drejtor i shtëpisë bankare të Kuhn, Leob & Co në Wall Street, New York.
Schiff ka financuar dhe ka paguar studimet e “revolucionarëve” nga Rusia, që prej vitit 1890, në bashkëpinim me “B’nai B’rith”, që morën pjesë aktive në Revolucionin Rus të vitit 1905.
(“B'nai B'rith International” është një organizatë shërbimi hebre. “B'nai B'rith” deklaron se është e angazhuar për sigurinë dhe vazhdimësinë e popullit hebre dhe Shtetit të Izraelit dhe luftimin e antisemitizmit dhe fanatizmit. Shoqëri Sekrete Masonike.)
Nga viti 1900 deri në vitin 1902, në SHBA ishin trajnuar 10.000 revolucionarë rusë. Misioni i tyre ishte që të ktheheshin në Rusi për të goditur regjimin e Carit. Schiff ndihmoi gjithashtu financiarisht edhe Grushtin e Shtetit të vitit 1905.
Ky vëlla mason i varfër, Trocki pra, filloi të lypte për ndihmë në mbështetje të misionit të tij për të shkatërruar Rusinë. Trocki qëndronte fillimisht për të lypur në hyrje të Hotelit lukzoz “Astor”, në Time Squeare, New York. Dukej që lypja bëhej edhe për sy e faqe.
Më vonë ai dhe familja e tij jetonin në një shtëpi luksoze në 1522 Vyse Avenue, në Bronx (dhe qeraja i paguhej nga Schiff, me paradhënie 3-mujore).
Trocki në kujtimet e tij përshkruan apartamentin ku jetonte në Amerikë, si të ishte apartamenti i një punëtori, i mobiluar, me energji elektrike, me stofë gazi, banjë, telefon, ashensor automatik, përshkruan edhe koshin e plehrave gjithashtu.
Schiff i kishte vënë Trockit në dispozicion edhe një limuzinë me shofer. “Angazhimi im në New York ishte ai i një revolucionari socialist” – do të thoshte më vonë Trocki.
Atje, në SHBA, ai shkroi disa artikuj për një gazetë të vogël marksiste “Novy Mir”, që ndodhej në një provincë ku banonin edhe Nikolai Bukharin dhe Moisei Goldstein, revolucionarë të Volodarskit.
Trocki mbante gjithashtu fjalime dhe leksione të hapura për emigrantët rusë, në East Village’s Russian Free University.
* * *
Leon Trocki u bë anëtar i Urdhërit Masonik “B’nai B’rith” në Janar 1917, shoqëri masonike që më parë kishte ndihmuar revolucionarë në Rusi.
Ishte bankier Schiff që u kujdes edhe për kontaktet e “Lëvizjes Revolucionare” në Rusi, edhe për Urdhërin Masonik nga “B’nai B’rith”.
Leiba Bronstein (Trocki) u bë anëtar edhe i Llozhës Franceze Masonike “Art et Travail”, ku prej kohësh ishte anëtar Lenini.
Masoni i Lirë Winston Chirchill do të na vërtetonte në 1920-ën se Trocki ishte një “iluminatus”.
Sa më poshtë i lexojmë tek “Iniciimi Sekret i Nivelit të 33të”, sipas të cilit: “Masonëria e Lirë nuk është asgjë më shumë dhe asgjë më pak se revolucion në aksion dhe konspiracion i pandërprerë”.
Nuk përbën çudi që Leiba Bronstein (Trocki) ka filluar të studiojë Masonërinë e lirë dhe historinë e Shoqërive Sekrete, seriozisht, që në vitin 1898 dhe i vazhdoi më të thelluara gjatë dy viteve të burgut që bëri në Odessa. Atje ka mbajtur gjithashtu më shumë se 1.000 faqe shënime mbi Masonërinë.
“Internationaler Freimaurer – Lexikon” gjysëmzëri pranon se Leiba Bronstein (Trocki) hyri në bolshevizëm mes studimeve masonike që kishte kryer nga ky “Lexikon”.
Trocki shkruan në kujtimet e tij: “Jeta ime gjatë periudhës që interesohesha mbi Masonërinë e Lirë, teksa shpenzova disa muaj që lexova dhe studjova historinë, libra që m’i kishin dhënë vëllezër dhe shokë në qytetin tim, ndryshoi. Pse tregëtarë, bankierë, zyrtarë dhe avokatë nga çereku i parë i shekullit të 17-të, kishin filluar të quheshin Masonë të Lirë dhe përpiqeshin të rikrijonin ritualet e esnafëve të mesjetës? Pse bëhej gjithë kjo paradë? Gradualisht tabloja zmadhohej dhe qartësohej. Në degë të caktuara të Masonërisë së Lirë, elementi i dukshëm i një fedualizmi revolucionar, predominonte, si në sistemin skocez. Në shekullin e 18-të Masonëria u bë ekspresioni i një politike militante iluminimi, si dhe në rastin e Iluminatit, që ishin pararendës të revolucionit.
Shkruaja me gërma të vogla, shprehje nga libra të ndryshëm dhe reflektoja mbi Masonërinë e Lirë.”
* * *
Është i nevojshëm kalimi në Amerikë për të bërë një përshkrim të situatës atje, që rezulton deçizive për gjithçka ndodh dhe do të ndodhë në Rusi.
Statuja e Lirisë u dha dhuratë nga Masonët e Lirë të Francës, mes tyre Frederice Auguste Bartholdi dhe Gustav Eiffel nga Llozha Qëndrore e “Grand Orient” e Francës, për Masonët e Lirë të New York-ut, në vitin 1886.
Një replikë e vogël ishte bërë atëherë, nëse Statuja simbolizonte Perëndeshën Romake LIBERTAS, por që në fakt ishte Perandorja e Babilonisë Semiramiz, shenjte mbrojtëse e Iluminatit. Në dorën e djathtë Statuja mban një pishtar dhe në dorën e mbajtë mban Deklaratën e Pavarësisë. Simbolika e Statujës së Lirisë është gjithashtu pëllumbi, Kolombi.
Për publikun pishtari është simboli i Lirisë, ndërsa për Masonët e Lirë nënkupton kontroll dhe manipulim. Guri i qoshes së bazamentit u vendos nga Grand Master i New York-ut Willian A. Brodie dhe u inagurua në periudhën e shenjës zodiake të Akrepit.
Kurse në ceremoninë e inagurimit të kapitolit, në Uashington D.C., në praninë e mijëra Masonëve të Lirë, u përdor misër, verë dhe vaj, duke iu kthyer gjithmonë Deuteronomisë, duke thirrur për sakrificë, për kurban. “Kurbani” i Masonërisë së Lirë bëhet duke përdorur simbole të lashtësisë, për të siguruar prosperitet dhe për të bekuar ndërmarrje/iniciativa të mëdha. Masonët e Lirë dëshironin të kishin rol drejtues në shoqërinë e së ardhmes.
Grand Master-i i Romës, Adriano Lemmi, shpjegon taktikat masonike në vitin 1870: “Masonëria e Lirë kishte për qëllim formimin dhe drejtimin e opinionit publik. Dëshironin inluencën në qeveritë e vendeve dhe ato t’u përkisnin njerëzve të respektuar. Kërkonin institucione të fuqishme, derisa arritën shumë shpejt që të poziciononin edhe për udhëheqësa, njerëzit e tyre. Kapën gjithashtu, duke pozicionuar njerëzit e tyre, edhe shërbimet e sigurisë, legjislativin dhe zyrat e larta politike.”
* * *
Kapitalistët internacionalë (sot i quajmë globalistë) donin të fillonin një “revolucion” në Shën Petersburg, duke pasuar humbjen e Rusisë në luftën Ruso-Japoneze të 1904-1905.
Organizatori kryesor Aleksander Parvus, mori 2 milionë stërlina nga Japonia për të nxitur marrjen fund të pushtetit në Rusi.
Një total prej 50 milionë dollarë ishin investuar në “revolucionin” rus të vitit 1905. Japonezët furnizuan revolucionarët me armë. Koordinimin e veprimtarisë revolucionare e bënte Kolonel Motojivo Akashi, ish-ushtarak, atashe në Rusi, teksa planin e veprimeve e hartonin Masonët.
Bankieri Jacob Schiff siguroi që asnjë bankë të mos i jepte hua ndihme Rusisë. Në të njëjtën kohë që ai mbështeste financiarisht grupe “revolucionare” në Rusi.
Kapitalistët internacionalë donin të shtrinin fuqinë dhe pushtetin e tyre në Rusi, në emër të punëtorëve. Dhe prapa këtyre veprimtarive fshiheshin shoqëri sekrete si “B’nai B’rith”, selitë e të cilave ishin të lokalizuara në Uashington, D.C.
* * *
Në vitin 1905 terrori kishte marrë përmasa të papreçendenta. Fanatikët filluan të vrisnin njerëz pa dallim. 50.000 njerëz u vranë, apo u plagosën si rezultat i kaosit revolucionar.
Në vitet 1905-1906 Cari Peter Stolypin u emërua Ministër i Brendshëm, në Prill 1906 dhe shpejt më pas, u emërua Kryeministër. Stolypin nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të shpallte ligjin me vdekje, në mënyrë që të luftonte terrorin dhe “revolucionin” dhe eventualisht ai i dha fund edhe terrorit, edhe revolucionit.
35.000 revolucionarë ikën jashtë vendit, por shumica shkuan në SHBA, ikën njëkohësisht edhe ata që ishin bërë strehë e terroristëve. Nga qershori i vitit 1907 Cari kishte kontrollin e plotë të situatës.
Rusia filloi të mëkëmbej pas mizorive të Trockit dhe Parvus-it.
Por, të kujtojmë se shtëpia e Carit P. Stolypin ishte hedhur në erë më 26 gusht 1906 nga radikalë masonikë. Viktima ishin vizitorët, ushtarët, 27 të vrarë dhe 40 të plagosur. Mes viktimave ishin vajza dhe djali i kryeministrit. Vajza u gjend jashtë banese, atje ku e kishte hedhur forca e shpërthimit dhe mbeti e çalë gjatë gjithë jetës.
Por, reformat e Stolypin po arrinin qëllimin. Gazetat ishin lënë të lira të publikonin çfarë të dëshironin. U lejua krijimi i partive politike. Ushtria dhe marina ishin modernizuar.
Politologu britanik Bernand Paves pranon gjithashtu se periudha 7-vjeçare 1907-1914, e parë nga këndvështrimi ekonomik, është periudha më e mirë ndonjëherë, në të gjithë historinë e Rusisë. Gjatë kësaj periudhe fshatarët arritën të zotëronin ¾ e tokës bujqësore.
Pas reformave të Stolypin, Rusia prodhonte më shumë drithëra se Amerika, Kanadaja dhe Argjentina të marra së bashku. 80% e prodhimit të fijes së lirit, që përdorej në sektorin e tekstileve, vinte nga Rusia. Rusia prodhonte 40% të drithërave në nivel botëror, ndaj dhe u quajt, hambari i botës.
Udhëheqësit masonikë të Shën Petersburgut kishin filluar të bëheshin nervozë.
* * *
Proçes-verbal nga një mbledhje masonësh në Shën Petersburg.
- Vëllezër! Në shtator Stolypin do të shkojë në Kiev për të përuruar një Monument të Carit Aleksander II. Zotërinj, ky është një rast i mirë.
- Ne duhet të shpëtojmë prej atij.
- Të urdhërojmë Gjeneralin Kurlov të hartojë një plan për eliminimin fizik të diktatorit.
- Le ta bëjmë atëherë:
- Ta bëjmë!
- Zotërinj, unë jam gati. Në të ardhmen e afërt do e kem planin – u tha Gjenerali masonëve të mbledhur.
- Ekselent!
Në orën 9 të mbrëmjes së 14 shtatorit 1911, kryeministri Stolypin u plagos me armë zjarri nga një terrorist dhe agjent policie me emrin Mordekai Bogrov, në Operan e Kievit, në prezencë të Carit Nikolas II.
Stolypin kishte marrë goditje për vdekje dhe ndërroi jetë 4 ditë më pas. Mes kësaj vrasjeje, forcat e errëta mundën t’i japin fillimisht fund investigimeve që Qeveria Ruse po kryente për veprimtarinë e tyre armiqësore.
Masonët e Lirë kishin tentuar edhe në të shkuarën ta vrisnin mes atentatesh dhe jo pak herë, 10 herë gjithësej dhe arritën ta vrasin në atentatin e 11-të.
* * *
Në dhjetor 1916 Masonët e Lirë i intesifikuan përpjekjet e tyre në Rusi dhe në mars 2017 mungesa e bukës, një mungesë artifice dhe e stisur nga vetë masonët, shkaktoi rebelim të popullatës.
Konspiratorët, që janë vetë Masonët e Lirë e përdorën krizën e bukës, në Petrograd dhe kudo. Në fakt bukë kishte me shumicë në Rusi atë kohë, por nuk kishte për popullin.
Në 12 mars ndodhi Grushti i Shtetit, i njohur si “Revolucioni i Shkurtit”. Tre ditë më pas, më 15 mars, Cari Nikolas II në Pskov, në përballje me mundësinë e eliminimit të tij dhe të të gjithë familjes së tij, dha dorëheqjen.
Kurora i kaloi Carit Nikolas II, vëllai më i vogël, Mihail. Por Masonët kishin vendosur të godisnin regjimin e Carit, ndaj Mihaili forcërisht dha dorëheqjen, një ditë më pas.
Masoni i Lirë Pavel Milyukov, që u bë Sekretar me Jashtë i Qeverisë Provizore, pranon në kujtimet e tij se Grushti i Shtetit ishte një komplot masonik. Por populli naiv ishte eksituar me Qeverinë e re masonike, duke iniciuar një valë të madhe terrori ndaj opozitës, por buzëqeshja iu pre shpejt dhe u zëvendësua me grimaca shokimi në fytyrat e njerëzve/popullit.
Viktimat e para të valës së revanshit revoluacionar ishin 4.000 policë, që u kapën, u vranë dhe kufomat dhe qivuret e tyre u lanë nëpër rrugë.
Më pas u erdhi rradha oficerëve, mes tyre admiralit von Wiren.
* * *
Ditën e dytë të Grushtit të Shtetit Kerensky i liroi të gjithë kriminelët e burgosur, ishin me dhjetra mijëra të liruar vetëm në Petrograd. Dyert e burgjeve në qytetet e tjera, u shqyhen gjithashtu. Dhe më pas filloi anarkia. Kriminelët hapën depot, dyqanet dhe vagonët e mallrave në hekurrudha. Njerëzit po vriteshin dhe po grabiteshin.
Aleksander Kerensky ishte Sekretari i Këshillit Suprem Masonik Rus, dhe drejtues i Llozhës Masonike “Grand Orient” për Rusinë. Ishte pikërisht ky njeri që solli anarkinë dhe kaosin vrastar.
Të gjithë anëtarët e Qeverisë Provizore ishin masonë, që vërteton edhe njëherë më së mirë se, e gjitha ishte një komplot masonik.
Gjurmët dhe dokumentat na çojnë edhe për njëherë tjetër në selinë qëndrore të “Grand Orient” në Paris.
Në pranverë Qeveria Provizore mori një ndihmë prej 1 milionë dollarë nga banka e Schiff-Kuhn, si dhe fonde nga banka të tjera.
Jacob Scgiff filloi të financonte Leon Trockin për të implementuar tashmë Fazën e Dytë të “Revolucionit” Rus.
![116015312_994146891055855_52605780694315454_n[1]](/pic/200/140/116015312_994146891055855_52605780694315454_n[1].jpg)
